Handful of millet / Qalam
Statue of Kenesary Khan. Astana, Kazakhstan / Alamy
Kazakh woman near the hearth. First half of 20th century / CSA FPD RK
Millet / Oiyl District Museum of Art and Local History named after Shyganak Bersiev
Harvesting. From the album «Kyzylorda Region in Photographs». 1940 / CSA FPD RK
Shyganak Bersiev / Wikimedia Commons
Millet / Oiyl District Museum of Art and Local History named after Shyganak Bersiev
Serving treats. First half of 20th century / CSA FPD RK
Types of churns and millstones / Oiyl District Museum of Art and Local History named after Shyganak Bersiev
Harvesting. From the album «Kyzylorda Region in Photographs». 1940 / CSA FPD RK
Harvesting. From the album «Kyzylorda Region in Photographs». 1940 / CSA FPD RK
Anne Gilbert. Proso millet / Alamy
Iskander Tynyshpaev. Ethnographic photo study. Almaty Region, 1960 / CSA FPD RK
Тары астық күйінде ұзақ сақталғанымен, қуырылған түрде шектеулі уақыт сақталады, әрі кетсе екі-үш апта ұстауға болады.
Тары қолмен жиналғандықтан, дайындау кезінде оның дәнін қауызынан алу үшін сол күйінде қазанға салып, бір қалыппен қайнатады. Содан кейін қайтадан үлкен қазанға қуырады. Бұрын қазақтарда тары қолдан-қолға жүрмеді, әр үй өзі әзірлейтін және қолмен түйетін.
Қиын уақыт барлығы есептеулі, сондықтан үйде ет асқанда балалар аш қалмасын деп, әсіресе үлкендеулеріне еттің сорпасына тары бөктіріп береді екен.
Қазіргі кезде тарыны аспаздар дәстүрлі қазақ тағамдарының бір элементі ретінде қолданады. Алайда оның тарихи рөлі әлдеқайда салмақты. 1930 жылдардағы ашаршылық, күштеп ұжымдастыру және қуғын-сүргін кезінде тары тек тамақ емес, мәдени һәм әлеуметтік құбылыс болды. Сондықтан оның маңызы гастрономиямен шектелмейді, себебі тары адамның тірі қалу-қалмауы бір уыс дәнге байланған замандағы табандылық пен шыдамның, бүкіл халыққа ортақ жадының символына айналды.
Akzel Beisembay. Tary and talkan. Kok (green) bazar, Almaty / Qalam